Her canlı yalnızca organlardan, dokulardan, hücrelerden, moleküllerden vb. ibaret değildir. Ne olursa olsun bireysel bileşenlerin kimyasal veya fiziksel analizinin ötesinde, aslında yaşamı oluşturan başka bir şey var, soyut bir şey, bir enerji.

Ancak geleneksel tıp organizmada bir hastalık olması durumunda bu önemli faktörü göz ardı eder. Hastalık teorileri genellikle organizmayı cansız bireysel parçaların toplamı olarak görür.

Dr. Raik bir konuşmasında: “Hastalık yoktur ama belirtileri vardır.

Hasta, doktordan teşhis alır almaz kendisini doktorun büyülü alanında buluyor ve  doktor da eski usule göre aldığı eğitimin çerçevesinde hastanın semptomlarını değerlendiriyor.

Hasta tanıyı alır almaz ve doktorun söylediklerini kabul eder etmez, o zaman tanı aldığı hastalıkla ilgili doktorun verdiği bilgilerin “morfogenetik alanına” bağlanıyor.  

Sonuç olarak hasta, doktorun ağzından çıkan “hayalet görüntüyü, örneğin kanseri ya da diyabeti kabul ettiğinde, diyabet veya kanser tanısında belirlenmiş rolü üstlenir. Daha sonra şöyle diyor: “Tanrıya şükür doktor, çektiğim acıya artık bana bir isim verdin, bana zaten yardım ettin.”

Kimsenin ona sorunun ne olduğunu söyleyememesinden kesinlikle daha iyidir, çünkü bilinmeyen her zaman korku yaratır.  Ama lütfen sevgili terapistler ve doktorlar, bu konuyu tarafsız düşünmeye çalışın, semptomlarla onlardan konulan standart teşhisler arasında çok büyük bir fark var.

Hastalar sıklıkla tanıyı anlamıyorlar; bu aynı zamanda birçok prognozu ve tedavi edilmesi gereken yönergeleri de içeren bir kelime kapsülü gibidir; bunların hepsi bugünlerde standardize edilmiştir. Peki ya teşhis yanlışsa? Bu çok sık olur!!!

Ancak hasta daha sonra yanlış yönergelere göre tedavi edilir ve bu genellikle güçten düşmeye ve hatta ölüme yol açar. Ya da sıklıkla, “kötü huylu bir hastalığınız var” tanısı (kanser – ölüm) yoluyla olur ve hasta buna inanır, sonra inanç gerçekliği yaratır (Nonzebo)! Çünkü düşünceler bezelye gibidir ve inanç futbol sahası gibidir; bu bizim bilinçaltımızdır!

İç kontrol sistemimiz otonom sinirlerimiz ve bağışıklık sistemimizdir. Hepimiz tıbbın 100 yılı aşkın süredir bir iş modeli olduğu bir sistemin içinde doğduk.1913’ten bu yana Batı tıbbı bu iş modeline dönüştürüldü ve biz doktorlar ve terapistler olarak bu modele göre eğitildik.

Çocukken bu modele çocuk kitaplarında bile adapte olduğumuz için doktorların ve hastaların bunu fark etmesi zordur…” Ve eğer “sadece 6 ay ömrümüz kaldı” öngörüsüne inanırsak ve sonra ölürsek, kendi kendini gerçekleştiren bir kehanete sahip oluruz (Organon Paragraf § 58-60 arası) ve akrabalar bunun gerçekten kötü olduğunu söyler.

Hahnemann zamanında Avrupa da sülük, kan akıtma (hacamat), kupa çekmek modaydı.

Organon Paragraf § 60 da belirtildiği gibi hasta ne kadar güçlüyse, belirtileri de o kadar belirgindir.

Ne kadar çok sık kan akıtılır, sülükle yaşam sıvıları emdirilir ve kupa çektirilirse hasta giderek gücünü kaybedecek ve durumun ağırlaştığını daha güçlü semptomlar ve hareketlerle gösterecek. 

Allopatik ilaç kullanımı yalnızca tek taraflı olarak tek bir semptoma, yani bütünün yalnızca küçük bir kısmına uygulanır. Kısa bir rahatlama döneminden sonra durum kötüleşir ama asla tedavi olmaz. Tüm hastalıkların bu şekilde tedavisi uygun gelir ve ( en zor iş güneşin altında düşünmek ve okumak) düşünme zahmetinden kurtarır.

Her ilaç yaşam gücünü yeniden ayarlar ve hissetme şeklinizi değiştirir.

”Dr. Hahnemann 220 yıl önce Organon’un paragraf 1 maddesinde şöyle demişti: “Bir hekimin en yüce ve tek görevi, hastayı sağlığına kavuşturmaktır. Böyle bilgiçlik taslamasından bıktık artık.

Güya buna “kurumsal tıp” deniyor ve üniversite kürsüleri bile var.

Kendilerine hekim diyenlerin, zavallı insanları palavralarla kandırmak yerine, harekete geçmelerinin, gerçekten yardım etmelerinin zamanı çoktan geldi.“ 

Geleneksel tıp, ne sağlık durumu ne de hastalık durumu açısından, ismine layık, mantıklı, insani bir terapinin yönlendirilebileceği yararlı bir teorik yaklaşıma sahip değildir. Ancak geleneksel tıbbın ötesinde, özellikle günümüz dünyasında sağlık ve hastalık kutupları arasındaki hayata dair somut fikirler var.

Dr. F. Samuel Hahnemann, Organon‘unda formüle ettiği, doktor ve terapiste, insanın beden-zihinsel bütünlüğü içinde görüldüğü ve hastalık ve sağlığının bu arka plan üzerinden yani gerçek anlamda insani bir şekilde anlaşıldığı bütünsel bir anlayış sunmaktadır.

Düşüncelerinin merkezinde, “ruh benzeri” olarak nitelendirdiği ve dolayısıyla günümüzün geleneksel, biyolojik-bilimsel yönelimli tıbbındaki tüm sağlık ve hastalık tanımlarının ve modellerinin ötesine geçen yaşam gücü (dinamis) kavramı yer alıyor!

Amacım geleneksel tıbbın karşısında olmak değil, bu dünyada neden bu kadar çok hastalık ve acının olduğunu anlamak!

Bu teşhis kültünün içine girersek, hastalıklar ve teşhis açısından tedavi edilmeyi hak eden bir sistemi (değerlendirme yok, sadece beyan) otomatik olarak kabul etmiş oluyoruz.

Artık irademizi kontrol edemediğimiz acil durumlar dışında, bu gönüllü bir eylemdir ve geleneksel tıbbın harika bir şekilde yardımcı olduğu nokta burasıdır.

Bu yüzden yeni/eski bilgilere açık ve hazır olun. Kendinize sorun; yaşam gücü bu semptomlarla bana ne anlatmaya çalışıyor?  Belki onları daha çabuk, ılımlı ve sürekli şekilde iyileştirebilirsiniz. (Organon Paragraf 2) İşte Dr. Samuel Hahnemann bize harika bir şifa sistemi bıraktı. 

Bir sonraki blokta kendimize şu soruyu soruyoruz: Bu yaşam gücü nedir? Sağlıklı ve mutlu kalın.

Homeopat Rita Berta Kaya